Hooglied

Al op het Erasmiaans gymnasium gutste Emmy linoleumsnedes die ze een paar uur later verkocht
tijdens haar diploma-uitreiking. Vanwege haar interesse in het menselijk lichaam studeerde ze op de
Erasmus universiteit, waar ze als docent snijzaal net als bij linogutsen haar handen en tastzin
gebruikte. Ook door het  lesgeven in vivo (onderzoek van het houdings- en bewegingsapparaat), werd
Emmy zich steeds meer bewust van haar handen. Ze was jaren arts op de poli’s chronische pijn en
revalidatie vanwege haar klik met pijnpatiënten en het houdings- en bewegingsapparaat. ’s Avonds
bezocht ze de Kunstacademie Haarlem en ArtEZ University of the arts.  Het ontmoeten van Sjoerd
Schwibettus betekende ook invloed van zijn denken over lijfelijke poëzie, woord en spel, bewegen en
het nut van de gehele (theater)ruimte. Sindsdien werken Emmy enSjoerd heel vaak samen. Ze ging
leren ‘wandelen in de ruimten van haar hoofd’.

Haar artistieke landschappen kunnen zo ruimtelijk zijn dat je ogen ‘vanzelf meewandelen’ tussen
objecten, mensen en woorden.  Zo kaderde ze in een werk met groot grafiek de ruimte waarin je
loopt, waardoor je  links en rechts een kunstwerk zag, maar ook daartussen een doorkijk of doorloop
had naar een derde werk. Emmy onderzoekt in haar werk nu steeds meer het gevoel bij wel of geen
verbinding tussen Hemel en Aarde. Via keramiek, installaties, performance en korte film.
Haar werk beweegt, ademt en stelt vragen. Over het lichaam. Over pijn. Over verlangen. Over
verbinding tussen wat boven is en wat onder.

Tijdens de Loop van de Hoop presenteert Emmy het kunstwerk Hooglied. Het werk bestaat uit 4
grafische panelen met daarop 3D tekst uit hoofdstukken van Salomo’s Hooglied uit de Bijbel. Hierin
bezingen man en vrouw elkaar de liefde, eerst schuchter, dan intenser en fysieker. Het focust op het
veranderende samenspel van verlangen en vervulling, van scheiding en vereniging.